Σκλήρυνση κατά πλάκας – Δεκαέξι (16) χρόνια μαζί

Επέτειος σήμερα! Δεκαέξι (16) χρόνια μαζί – Αν δε, προστεθούν και κάποια πριν, από τότε που μ’ έβαλε στο μάτι, ίσως να πλησιάζουμε τα είκοσι. Δε τα λες και λίγα!

Δεκαέξι (16) χρόνια!!

Να παιδεύει σκληρά ο ένας τον άλλον, ενίοτε χωρίς οίκτο.

Να θες να την ξεχάσεις και να μη μπορείς, να μη σ’ αφήνει..

Να σου υπενθυμίζει κάθε στιγμή ότι είναι εδώ, μέσα σου, ότι σε κατέκτησε.

Να τη θυμάσαι και να τη νιώθεις..

όταν δεν ακούς καλά το συνομιλητή σου

όταν δε διακρίνεις καλά τα αντικείμενα, ειδικά το βράδυ

όταν ξεχνάς επανειλημμένως.. τι ήθελες να κάνεις

όταν χτυπάει δυνατά η καρδιά σου από τις ταχυπαλμίες που σου δημιούργησε..

όταν για προσωπικές ανάγκες δεν αρκούν λίγα λεπτά..

όταν νιώθεις βαριά τα χέρια σου…

όταν ξαφνικά εκνευρίζεσαι χωρίς να ξέρεις το λόγο..

όταν φοβάσαι ότι το ποτήρι που κρατάς μπορεί να σου πέσει..

όταν δεν καταλαβαίνεις τι αγγίζεις γιατί η αφή σου περιορίστηκε..

όταν νιώθεις το σώμα σου καταπονημένο και χάνεις τον έλεγχό του

όταν καθώς περπατάς φοβάσαι ότι θα σκοντάψεις..

όταν χάνεις την ισορροπία σου και πέφτεις..

όταν θες να ανέβεις δυο σκαλοπάτια και αναρωτιέσαι αν θα τα καταφέρεις..

όταν ξαφνικά μουδιάζουν τα πόδια σου..

όταν η βακτηρία δεν αρκεί και νιώθεις ότι είσαι ένα κλικ πριν το αμαξίδιο..

όταν πονάει ή εξαντλείται το κορμί σου στις αλλαγές του καιρού..

όταν ξυπνάς το πρωί και αναρωτιέσαι αν μπορείς να σταθείς ..

όταν δεν έχεις διάθεση για τίποτα..

όταν παίρνεις ένα από τα εννέα ημερήσια χάπια που την «κατευνάζουν»

όταν… όταν… όταν .. αμέτρητα όταν…!!!

Δε μοιάζει λίγο με έναν μεγάλο έρωτα όπου χάνονται οι αισθήσεις ;

Δεκαέξι χρόνια μαζί, αγαπημένη μου Σκλήρυνση Κατά Πλάκας..

Τι λες ; πάμε σήμερα να το γιορτάσουμε ; Θέλω σήμερα στην επέτειό μας, να σου μιλήσω και να σ’ ευχαριστήσω για όλα όσα μου πρόσφερες!

Μ’ έκανες να αλλάξω φιλοσοφία,

να δω ότι η ζωή είναι μικρή και πρέπει να τη ζήσω έντονα,

να τη δω με άλλο μάτι, πιο θετικά πιο αισιόδοξα και να ζω την κάθε στιγμή της,

να απολαμβάνω την παρέα με φίλους και συνανθρώπους μου,

να ανοίγομαι στους ανθρώπους βγάζοντας τα μέσα μου έξω,

να γίνομαι ολοένα και πιο ανθρώπινος,

να αγαπώ πιο έντονα πιο αληθινά,

να είμαι πιο ειλικρινής και πιο αυθόρμητος,

να μη δίνω σημασία σε προβλήματα γιατί φαντάζουν μικρά απέναντί σου,

να φουντώνει μέσα μου ό,τι αλτρουιστικό διαθέτω,

να απολαμβάνω τη μουσική,

να χαμογελώ περισσότερο!!

και άλλα πολλά,

και άλλα πάρα πολλά!

Όσα μου στέρησες άλλα τόσα και περισσότερα μου ‘δωσες !

Σ΄ ευχαριστώ ισόβιε και ανίατε έρωτά μου..

Κώστας Μιχαλογιάννης

Eκπαιδευτικός

Πηγή: